3.Zlecenie - Księżniczka.

Myślę, że gdyby ktoś mnie zabijał, nie krzyczałabym na pomoc, tylko powoli umierała w rozkoszy ciszy...

Crocus, Fiore 254 rok, 8 lipiec. Wieczór. Dzień Spotkania i Nienawiści.



- O to pański pokój. - Rzekła miło staruszka o czarnych oczach. - Happy~kun już tam czeka. (aut. Happy~kun *o* XDDD) - Podała chłopakowi klucz, a sama podnosząc troszkę wyżek końcówki długiej i grubej sukni ruszyła do schodów.
- Dziękuję. - krzyknął za nią, ale ona niczym gepard popędziła do kuchni. Zmęczony otworzył drzwi do komnaty.
Narrator: Opisałbym cokolwiek teraz, ale sir. Natsu nie widział niczego po za niebieskim futerkiem, mocno trzymającym go za głowę.
- Jak Ci poszło Natsu? Czemu ta zła pani mnie tu przyniosła? Zostajemy tu? Co chciał od ciebie Król? Kiedy wracamy? Chcę do Lisanny! - Rzucał pytania nie dając szansy na odpowiedź ze strony różowo włosego. Przyklejony do chłopaka machał szczęśliwie ogonkiem, ale po chwili rozbeczał się niczym małe dziecko. - Wracajmy do Lisanny! Proszę!
- Happy, spokojnie. A-ale teraz nie wrócimy... - Ściszył głos, ściągając kotka z twarzy i rozglądając się po pokoju.
Narrator: Nie dość, że muszę czekać, aż sir. Natsu opowie mi to wszystko...to jeszcze mi nie płacą...
Shaila: Wysil się i opowiadaj! Nie jest, aż tak źle :)
Shiro: My też nie mamy łatwo... =.=
Narrator: Wracając do baśni...
Ciemna komnata... Podszedł do okien i odsłonił długie, do ziemi, szare firany. Do pomieszczenia momentalnie dostały się złote promienie słońca, oświetlające pokój. Od razu dało się zaważyć ogromne łoże z ciemnego drewna i ornamenty na nim wyrzeźbione. Przytulności dodawał puchaty, biały dywan, wyłożony przed kominkiem z czarnego marmuru, w którym wesoło trzaskały płomienie. Ponoć kolor czerwony - w tym przypadku na ścianach - oznacza potężną siłę... Taki sam kolor miał Igneel... Zauważając szklane drzwi, ruszył w ich kierunku. Prowadziły one na mały balkon, na którym stało małe krzesełko. Podpierając się o barierkę, podziwiał widoki na miasto.
- Natsu, co się stało? - Zapytał exceed siadając obok niego. Zmartwiony stanem przyjaciela położył mu łapkę na ramieniu, próbując dodać otuchy.
- Zostajemy tu. - Odpowiedział beznamiętnie, wciąż wpatrując się ponurym wzrokiem w piękny krajobraz.
- A co z naszym przyjaciółmi, co z najemnikami Fairy Tail? Zostawimy ich? - Zapytał smutno.
- Napiszę do nich list, że zostaniemy parę dni na zamku.
- Ale dlaczego zostajemy? - Kotek tracił cierpliwość. Złapał chłopaka za policzki, mocno naciągając mu skórę. Wyglądało to przezabawnie.
- Król... - Zaczął powoli. - Mam walczyć o rękę Lucy. - Skończył szybko.
- CO?!! - Wybuchnął zdziwiony Happy.
- Głuchy jesteś? - Zapytał i złapał kotka za głowę, zaglądając mu do uszu. - O fuuu... - Dodał zniesmaczony.
- O RĘKĘ LUCY?!
- Tak o rękę Lucy. - Potwierdził zażenowany.
- Ale po co Ci jej ręka? Masz swoją! Nie bierz jej, bo potem będzie musiał ją malować lakierem. - Powiedział wstawiając język. - To będzie ohydne... - dodał.
- Nie udawaj głupka... - Rzekł poirytowany, wchodząc do komnaty i siadając na łożu.
- No bo jesteś smutny i chciałem Cie jakoś pocieszyć. - Powiedział smutny, kładąc się na kolanach przyjaciela i usypiając.
- Też bym chciał... - Dodał cicho, głaszcząc kotka bo lśniącej sierści. Wziął go na ręce i odłożył na łózko. Postanowione...

~  *  ~

- To gdzie mam spać? - Zapytała blond włosa dziewczyna, zsiadając z konia. Podała rękę wylegującej się przy wiadrze dziewczynie pomagając jej wstać.
- Dziękuję i u mnie. - Opowiedziała uśmiechając się od ucha do ucha. - Chodź! Zaprowadzę Cię i już się rozpakujesz.
- Lisanna nie zostaję tu na 20 lat. - Zaśmiała się.
- To się jeszcze okaże. - Powiedziała, a jej oczy rozbłysły niebezpiecznie. Zaśmiała się złowrogo, ciągnąc dziewczynę za rękę.
- O-Oke-ej... - Wymamrotała śmiejąc się pod nosem z reakcji biało włosej. - Ciągnij mnie!

~  *  ~

- Już zlecenie? - Zapytał ziewając przeciągle. - Dopiero co tu przyjechałem.
- Przykro mi. - Odpowiedział staruszka, wychodząc z pomieszczenia. Chłopak rozdarł kopertę z królewską pieczęcią, wyciągając kartkę do niej zapakowaną.
  
 Sir. Dragneelu piszę w prost. Twoje pierwsze zlecenie to odnalezienie mojej córki. Uciekła. 

(Taa wiem mało przekonujące...)

- Co?! Ona uciekała? 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
yyyy.... Nie bijcie mnie, proszę ._. I jeszcze taki krótki... Ale jutro następny! Tak jestem pewna! :D 
Z dedykacją dla kochanej Yashy~sama, która to jeszcze czyta (*o*), Hikari~chan ;* , dzięki jej komentarzom czuję się pozytywnie zmuszana do napisania tego rozdziału, bo trzyma mnie w ciągłych ryzach =.=, Kokosza moja kochana ;*,  Bea, która mnie nakręca wenonicznie i potrafi mi pokazać jaka jestem głupia XD, Lu~chan i Osamu, którzy mnie rozbrajają XDD i Tanoshiku~sensei, która ma dla mnie ciastkoo XD. KOCHAM WAS ;*********