4. Scena jak z horroru...

Ohayoo mina!
Troszki smutasa dostałam, przez fałszywe osoby z mojej klasy, więc rozdział krótszy i taki szybszy. Nie zabijacie! No i chyba już wiecie, że nasze kochane anime zostanie przerwane... Ja nie płacze... n-nie p-p-płacze!
Dzieciaczki: Beczy, beczy! Znowu, znowu! Czytać, czytać!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

  Obudził się wcześnie rano. Wstał i przetarł oczy, po czym rozejrzał się dookoła. Nie widział Lucy. Przeszukał całe mieszkanie i znalazł tylko list na kanapie, gdzie wcześniej spała. . Otworzył list i słowa w nim zawarte przeraziły go:

  Jeśli chcesz jeszcze zobaczyć ją żywą przyjdź na plażę przy Korwalii ( ulica ) z 2.000.000. klejnotów. Śpiesz się i nie próbuj żadnych sztuczek.  Inaczej z tą bambiną coś się stanie. Będziemy czekać.

-L-luce... - szepnął. Kiedy oni ją zabrali, przecież był przy niej? Wyczułby jakiś zapach. To jego wina... Cholera. Jak najszybciej pobiegł do gildii, by zawiadomić o tym resztę i ruszyć w ustalone miejsce. 

Był już na miejscu i gdy otworzył drzwi nie zastał tam nikogo. Co jest do cholery?

Przeteleportowali się, czy co? Wybiegł z gildii w stronę plaży. Po drodze widział ludzi. Byli smutni, źli. Ciemne chmury zakryły niebo i zaczął padać deszcz. Dragneel biegł ile sił w nogach. Nie wolno krzywdzić jego Luce. Szczególnie teraz, kiedy ma tyle spraw na głowie. Nie wiedzą z kim zadarli. Mają teraz wrogów w najsilniejszej gidii w Fiore. Słońce powoli zachodziło, a on jeszcze nie dotarł na miejsce. Po paru minutach biegu zauważył plażę i dwóch stojących tam mężczyzn. Nawet nie przyjrzał im się dokładnie, a już jeden leżał nieprzytomny na ziemi przez pięść Salamandra. Złapał drugiego za szmaty i zaczął szarpać.

- Gdzie jest Luce! - mężczyzna trząsł się ze strachu i powiedział by już to dawno, ale nie mógł powiedzieli że go zabiją. - Mów gdzie ona jest! Albo skończysz o wiele gorzej !

- O-ona jest w ta-tamtym b-budyn-ku. Potwór! - powiedział i został podpalony przez wściekłego Natsu, po czym wrzucony do wody. Zdążył powtórzyć jeszcze ostatnie słowo i zemdlał od nadmiaru ciężkich ran. Pobiegł do wyznaczonego budynku i wywarzył kopniakiem drzwi, gdzie zastał wrogów. Rzucili się na niego razem, ale bez trudu poradził sobie z nimi atakując rykiem ognistego smoka. Gdy wszyscy smacznie już spali, szedł dalej do większych drzwi.

- Więc to jest moc Smoczego Zabójcy? Nareszcie przeciwnik godny mnie. – po tych słowach różowo włosy odwrócił się i oberwał ogromną szklaną kulą otoczoną czarną aurą. Zatoczył się do tyłu i nadymał policzki.

- Karyu no Hoko! – ogromna fala ognia poleciała na przeciwnika, który pod wpływem jej siły odleciał do tyłu parę metrów. Natsu podbiegł do niego i zaatakował go swoją ognistą ręką. Przeciwnik jednak nie dopuszczał. Jego rozczochrane czarne włosy i poszarpane ubrania wyglądały… można rzec seksownie. Złączył ręce i nad głową chłopaka pojawiły się kolejne kule, które na niego spadły. W ostatniej chwili zdążył ich uniknąć. – Czyli na ciebie trzeba czegoś mocniejszego? Raienryū no Gekitetsu!!! (Stalowe Pięści Ognistego Smoka Piorunów) – ogromna fala ognia połączona z błyskawicą uderzyła maga szkła. (Heh…)

Po tak mocnym ciosie poleciał na ścianę i zemdlał. 

- Kurde, zapomniałem go zapytać gdzie jest Luce. – złapał innego maga za ubranie i zaczął nim szarpać. Chyba nie zauważył, że on jest nieprzytomny. Po przetrzepaniu magów wiedział coś o piwnicy. Otworzył ogromne drzwi, szukając schodów w dół. Było ciemno więc swoją magią wytworzył ogień oświetlając pomieszczenie. Widział kości porozrzucane po ziemi. Ściany zalane krwią. Bał się, że mogli już jej coś zrobić. W ciemnym pokoju zauważył schody prowadzące na dół. Zszedł do piwnicy i znalazł się w krótkim korytarzu prowadzącym do drewnianych drzwi. Pobiegł do nich jak najszybciej i wywarzył kopniakiem. Zapalił znów swą pięść i rozejrzał się po pokoju. Cholera… Leżał tam prawie naga. Z jej ubrań pozostały strzępki. Cała posiniaczona i zakrwawiona. Ale żyła. Podbiegł do niej i odwrócił ją do siebie. Ona… miała wydłubane oczy. 

- Natsu to ty? – nie mógł jej odpowiedzieć, był zbyt przerażony. – Natsu! Ej odezwij się! – po chwili obraz przed oczami mu się rozmazywał. 

     

 ~~~~~~~~~~~~~~~~     

Gomene, że nie dodałam wczoraj, ale bawiłam się z przyjaciółmi na lodowisku. Rozdział pewnie będzie się wydawał dziwny, no ale cóż przyśnił mi się... ( wiem coś mam nie tak z mózgiem, kiedyś przyśniło mi się, że jednorożce zabijały ludzi... ) 

Dzieciaczki: Ona dziwna, ona dziwna!

A cicho mi tam... >.<